“Een heel pijnlijk dossier”, vindt de topman van ProRail. Dat lezen we in het Algemeen Dagblad en diverse regionale kranten, vandaag.
Toekomstvisie. De topman vraagt zich onder meer af of ProRail wel voldoende toekomstvisie had waarin de gratis weggegeven grond nodig bleef voor ProRail, onder meer omdat het spoor gaat uitbreiden.
Lees hier het complete dossier, zoals wij dat hebben verzameld.
“Je weet maar nooit waar het goed voor kan zijn”. Ook andere overheden worstelen daarmee: soms worden stukjes grond jarenlang in eigendom gehouden, ‘want je weet maar nooit…” Dat soort stukjes vallen nogal eens ten prooi aan verwaarlozing. Dat wil je natuurlijk ook niet, zeker niet als je die stukjes grond als gevolg van verjaring kwijt raakt door verjaring.
“Geef maar weg joh, daar hebben we toch niks aan.” Heel voortvarend stukjes grond maar weggeven of niet kopen van collega (semi) overheid – zoals ProRail dus niet deed van NS vastgoed – is natuurlijk ook niet de bedoeling.
Welke (overheids)grond kan of móet je behouden en welke verkopen? En tegen welke kosten?
Een standaard vraag voor elke grootgrondbezitter. Kijk minstens 10 jaar vooruit. De kunst is immers om continu de vinger aan de pols te houden en periodiek je grondportefeuille tegen het licht te houden. Wij adviseren daartoe om minimaal een periode van zo’n 10 jaar vooruit te kijken. In zo’n tijdsbestek kan er immers heel veel veranderen, zowel buiten (in je grondgebruik) als in je beleid.